RUCK
        - Definiția din dicționar
      
      
       Traducere: română 
      
      
Notă: Puteţi căuta fiecare cuvânt din cadrul definiţiei printr-un simplu click pe cuvântul dorit. 
Ruck (?), n. A roc. [Obs. or prov. Eng.]  Drayton.
[1913 Webster]
           
        
      Ruck, v. t. & i. [imp. & p. p. Rucked (?); p. pr. & vb. n. Rucking.] [Icel hrukkast to wrinkle, hrukka wrinkle, fold.] To draw into wrinkles or unsightly folds; to crease; as, to ruck up a carpet.  Smart.
[1913 Webster]
           
        
      Ruck, n. [Icel. hrukka.  Cf. Ruck, v. t.] A wrinkle or crease in a piece of cloth, or in needlework.
[1913 Webster]
           
        
      Ruck, v. i. [Cf. Dan. ruge to brood, to hatch.] To cower; to huddle together; to squat; to sit, as a hen on eggs. [Obs. or Prov. Eng.]  Gower. South.
[1913 Webster]
The sheep that rouketh in the fold.
 Chaucer.
[1913 Webster]
           
        
      Ruck, n. [Cf. Ruck.] 1. A heap; a rick. [Prov Eng. & Scot.]
[1913 Webster]
2. The common sort, whether persons or things; as, the ruck in a horse race. [Colloq.]
[1913 Webster]
The ruck in society as a whole.
 Lond. Sat. Rev.
[1913 Webster]